Rzeźba Matki Bożej z Lourdes z dłońmi złożonymi do modlitwy została wyrzeźbiona zgodnie ze wskazówkami Bernadetty.

Wskazówki te określały cechy, jakie powinna była posiadać figura, a mianowicie:

– przedstawiać postać młodej kobiety

– ubranej na biało z opadającą z przodu niebieską wstęgą

– z dłońmi złożonymi w pozie modlitewnej

– z przewieszonym przez ramię różańcem

– ze złotą różą na każdej stopie

Co ciekawe, wyrzeźbiona postać początkowo w ogóle nie spodobała się młodej Bernadetcie. Mierząca 1,88 metra statua przedstawia objawioną postać w pozie, jaką przybrała, gdy wypowiedziała słowa: „Ja jestem Niepokalane Poczęcie”.

Woda: Woda tryskająca ze źródeł sanktuarium jest taką samą wodą, jaka płynie w innych częściach tego regionu, zdatną do picia. Ludzie piją ją i obmywają się nią, skąpani blaskiem nadziei i wiary w Najświętszą Dziewicę Maryję.

Skała: Grota jest miejscem objawień. Przejście przez Grotę i dotknięcie skały jest jednym z charakterystycznych aktów pielgrzymki do tego świętego miejsca. Skała to twardy, mocny element, na którym możemy się wesprzeć i w którym możemy znaleźć oparcie.

Światło i świece: Światło to wiara, to nadzieja oświecania i doznania oświecenia. Zapalone świece w Grocie symbolizują modlitwy pielgrzymów.

Tłumy: Lourdes jest miejscem kosmopolitycznym i otwartym na świat. Przyjmuje z otwartymi rękami ludzi wszelkiej rasy, języka i narodowości. Tutaj przeżywa się Kościół jako zgromadzenie wszystkich Bożych dzieci.

Chorzy: Opieka nad chorymi jest częścią życia tego sanktuarium. Matka Boska ukazała się Bernadetcie − chorej dziewczynce. Z tego powodu każdy chory, który przybywa do sanktuarium, czyni to pod opieką Maryi Dziewicy.

W 1858 roku, kiedy Bernadetta miała 14 lat, Matka Boża objawiła się jej 18 razy. Pierwsze objawienie miało miejsce 11 lutego. Bernadetta poszła z dwiema innymi dziewczynkami zebrać drewno na opał. Nagle w grocie, w której się znalazła, ujrzała światło, które przybrało kształt młodej kobiety. Objawiona postać i Bernadetta nie wypowiadają ani słowa; wykonują znak krzyża. Drugie objawienie miało miejsce 14 lutego. Piękna Pani uśmiecha się, ale nadal nic nie mówi. Podczas trzeciego, 18 lutego, Bernadetta pyta o jej imię. Objawiona postać jeszcze go nie zdradza, ale proponuje jej codzienne spotkania przez piętnaście dni.

Pomiędzy 19 a 23 lutego mają miejsce czwarte, piąte, szóste i siódme objawienie. Piękna Pani i Bernadetta rozmawiają ze sobą, jest to czas zwierzeń. Tymczasem władze oskarżają dziewczynkę o zakłócanie porządku publicznego i grożą wsadzeniem jej do więzienia.

Kolejne objawienia, od ósmego do dwunastego, mają miejsce w okresie od 24 lutego do 1 marca. To w tym czasie Bernadetta, prowadzona przez Piękną Panią, odkrywa w grocie źródło, z którego można się napić i w którym można się umyć. Początkowo woda jest mętna, ale wkrótce wypływa klarowna i czysta.

Pomiędzy 2 a 4 marca mają miejsce trzy kolejne objawienia, podczas których Piękna Pani mówi Bernadetcie, żeby poszła i powiedziała kapłanom, żeby zbudowali kaplicę, aby ludzie przychodzili do niej w procesji. 25 marca ma miejsce szesnaste objawienie, podczas którego Piękna Pani wyjawia swoje imię − Niepokalane Poczęcie. 7 kwietnia ma miejsce siedemnaste objawienie, podczas którego Bernadetta przyjmuje Najświętszą Panienkę ze świecą − światłem wielkanocnym.

Ostatnie, pożegnalne objawienie ma miejsce 16 lipca. Bernadetta już wie, że to ostatni raz, kiedy widzi Niepokalane Poczęcie.